Canto Novio Vocale ensembles

zangers en zangeressen uit Nijmegen e.o.

Open Podium aan eind van het seizoen, 5 juli 2019

Zoals gebruikelijk hebben we het seizoen afgesloten met een Open Podium, zoals we dat noemen. We doen dat ieder jaar samen met de zangers van het mannenensemble Canto Novio. We nodigen iedereen uit om naar eigen keuze een muziekwerk te zingen, individueel, in trio of in welke samenstelling dan ook. We zingen voor en met elkaar. “We doen dit om ervan te leren en om podiumervaring op te doen. Je kunt dus niets fout doen”, aldus Lovice Sutherland in haar openingswoordje.

Het was geen openbaar concert, maar alleen toegankelijk voor partners, kinderen en overige familie. Wie niet hoefde te zingen kon genieten van wat anderen lieten horen.

Margot beet de spits af met een schitterende vertolking van ‘Pourquoi dan les grands bois’ van Leo Delibes. Met haar zuivere sopraanstem liet ze iedereen van dit mooie lied genieten. Haar stem is geschoold, schitterend!

We promoten niet alleen het zingen in verschillende samenstellingen, ook proberen we het repertoire zo afwisselend mogelijk te maken. Bijvoorbeeld ‘Gabriella’s song’ van de bekende film ‘As it is in heaven’. Jessika zong dit lied samen met Ellen, Yolanda, Marjo, Hendrien, Jet, Bernardine, Dorine en Marjan.

Het mooie van de twee ensembles is dat we ook werken in gemengde bezetting kunnen zingen. Tineke, Mariëtte, Jan en Marcel zingen ‘Flow water’ van Daniël Kehoe; een schitterend lied dat veel vraagt van het vermogen om goed te kunnen intoneren.

‘Over the Rainbow’ is ook een lied dat lastig is om goed te intoneren. In de meerstemmigheid zitten veel dissonanten die steeds oplossen. Heel mooi maar zeer lastig. Yolanda, Tineke en Judith zongen het adembenemend.

Frans zingt pas een jaar bij ons. Hij had vorig jaar ons concert in de Stevenskerk bezocht en was zo enthousiast dat hij zich meteen aanmeldde. Wij zijn erg blij met zijn mooie basstem. Dat was goed te horen in zijn vertolking van ‘La belle voyageuese’ van Hector Berlioz.

Lovice zingt pas vanaf januari dit jaar bij ons. Naast haar mooie klassieke stem verstaat zij als geen ander de kunst om musical te zingen. Je hoort meteen aan haar dat ze een begenadigde zangeres is. Zij zong ‘Wishing you were here again’ van Andrew L. Webber. Wij zijn ook zeer blij dat ze sinds kort is toegetreden tot het stichtingsbestuur. We hebben aan haar ‘een maatje’ om er samen iets moois van te maken.

Jacqueline en Miranda zongen vol passie het ‘Wenn ich ein Vöglein wär’, van Robert Schumann. Zij lessen allebei bij dezelfde zangdocent en hebben samen met hem de uitvoering van dit lied voorbereid. Het was knap hoe ze dat deden. Zeker het middendeel waar ze moesten moduleren naar een andere toonsoort.

Marleen, Masja, Judith en Mariëtte slaagden erin om menig toehoorder een ‘kippenvel momentje’ te bezorgen met het lied ‘And so it goes’ van Billy Joël. Hun stemmen kleuren heel mooi bij elkaar.

Voor de afwisselingen zongen Theo, Mick en Pieter ‘Tears in Heaven’ van Erik Clapton. Alle drie hebben ze een stem die heel goed dit soort popmuziek aan kan met een fijn gevoel voor timing. Daarmee verstaan ze de kunst om dit lied heel intiem te laten klinken.

Marleen en Margo zongen een duet van Anton Dvorak: 'Die Taube auf dem Ahorn'. Een prachtig lied met veel tertsen-parallellen dat verhaalt over een liefde die niet wordt beantwoord.

Het gedeelte voor de pauze werd afgesloten door Masja, Hendrien en Tineke met ‘You raise me up’ van Josh Graham. Dit lied is zeer populair en daarom zo moeilijk om het muzikaal te brengen. Zij deden dat voortreffelijk.

'One hand One heart' blijft een mooie klassieker. Eigenlijk geschreven voor een vrouwen - en een mannenstem. Niettemin wisten Hendrien, Masja en Jacqueline de intentie van dit lied indrukwekkend te vertolken met hun mooie vrouwenstemmen. Vooral de de grote dynamische verschillen en de harmonieën wisselend in toonhoogten klonken indrukwekkend.

Speciaal voor Miranda en Frans is een tweestemmige versie gemaakt van het ‘Ave Verum’ van Karl Jenkins. Het was even uitzoeken om het mooi te krijgen met een sopraan- en een basstem. Het was de moeite waard om te doen. Hun stemmen kleurden heel mooi. Het heeft veel nieuwe ‘koppeltjes’ aangemoedigd ook samen te gaan zingen.

Als ‘native speaker’ met een geschoolde stem was ‘Linden Lea’ van Vaughan Williams voor Mick een buitenkansje. Ook zijn vertolking van dit lied bezorgde menigeen een ‘kippenvel momentje’.

‘Sally Gardens’ is een niet zo oud Iers volkslied op een gedicht van William Yeats. De tekst van het lied verhaalt over twee geliefden in een tuin vol wilgen. De man van het stel kijkt terug naar zijn jonge jaren en zijn grote liefde. Een lied vol drama en passie. Ellen, Jacqueline en Karin slaagden erin om dat karakter van het lied heel muzikaal te vertolken.

Tim is letterlijk en figuurlijk onze jongste aanwinst. Zijn stem klinkt als een nog ongeslepen diamant. Hij komt uit een muzikaal nest. Zijn stem klinkt krachtig met veel resonantie. Dat was heel goed te horen in zijn vertolking van ‘Ever more’ van Josh Groban. Een groots applaus viel hem ten deel. Dik verdiend, vond iedereen. Dat belooft nog wat met hem.

Ellen, Masja, Yolanda, Marjo, Hendrien, Jet, Bernardine, Dorine en Marjan zongen het ‘Irish Blessing’. Ze zongen het in een driestemmige bewerking zonder begeleiding. Dit vergt veel van hun muzikaliteit en intonatie. Lange melodische lijnen vragen ook ademsteun. Hun vertolking was heel inspirerend.

Yolanda en Mark met hun zoon en dochter Tim en Megan met daarbij versterking van hun vriend Pieter en ook nog eens Kartin erbij, wilden iets anders dan anders zingen. Ze kwamen met het lied ‘Our house’ van Graham Nash. Het was een hele uitdaging om deze ritmisch popsong toch fijntjes te laten klinken. Met veel oefenen slaagden ze daar in. Dikke complimenten van anderen die ook zoiets willen gaan zingen.

Lovice sloot met ‘Spente le Stelle’ af op een manier zoals alleen zij dat kan: prachtig!

In een nawoord memoreerde Mathijs dat het afgelopen seizoen een overgang is geweest. In het kader van nieuw beleid hebben we in juni 2018 van veel zangers en zangeressen afscheid moeten nemen.

Nu we een jaar verder zijn, kunnen we constateren dat het nieuwe beleid vrucht heeft afgeworpen. We hebben muzikaal een enorme kwaliteitssprong gemaakt. Veel nieuwe zangers en zangeressen met goede stemmen hebben zich aangemeld. Ook kwantitatief hebben we een betere bezetting dan een jaar geleden. Veel kandidaten voelen zich aangetrokken tot het profiel van onze ensembles zoals we dat ook op de websites hebben beschreven. Tot slot het allerbelangrijkste is dat we in de persoonlijke sfeer een enorme kwaliteitssprong sprong gemaakt. “Het is een groep met zeer prettige mensen waarmee het heel fijn werken is”, aldus Frans Vodegel.